Verhalen

Ik hoop dat jij altijd mag dromen met de wind steeds in je rug. Dat gedachten blijven stromen; niet te langzaam, niet te vlug. Moge het zonlicht op je schijnen, zachte regen voor de groei. Ik hoop dat zorgen snel...

Nog een paar uur. Veel langer zal het niet zijn. Dan is ze dood. Wat doe je in de laatste uren dat je lief nog leeft? Wat doe je in de laatste uren dat ze nog levend, nou ja ze...

Er was ooit een tijd dat mensen doodgingen aan ouderdom. ‘Died of old age’. Als iemand een bepaalde leeftijdsgrens was gepasseerd werd de dood, als einde van het leven, verwacht en in veel gevallen zelfs verwelkomd. Het menselijk lichaam heeft,...

Wie werkt in een hospice zal het herkennen. De bezorgdheid, schrik of soms zelfs onverholen afschuw waarmee mensen meestal reageren als je vertelt wat voor werk je doet. Heftig is het woord wat vaak gebruikt wordt, terwijl wie regelmatig in...

Er stromen tranen over zijn wangen. Naast hem ligt zijn zoontje. Het is het eerste wat hij doet als hij op bezoek komt, schoenen uit en snel bij papa in bed. Ze passen precies in het eenpersoonsbed. Er wordt geknuffeld...

Mevrouw leest in de stoel bij het raam. Op het tafeltje naast haar staat een kleine, draagbare radio. De radio gaat uit en het boek wordt dichtgeklapt. Ze kijkt me aan. Voor het eerst voelt mijn mondkapje als een belemmering....

Op het nachtkastje staat een vaasje met Vergeet- me -nietjes. Vers geplukt door de zus van Saartje. We mogen onze bewoonster Saartje noemen, anders voelt ze zich zo oud. Ze is bijna negentig jaar. De eerste zonnestralen schijnen op haar...

Ooit las ik het volgende gedicht van Rutger Kopland: “Weggaan is iets anders dan het huis uit sluipen, zacht de deur dichttrekken achter je bestaan en niet terugkeren. Je blijft iemand op wie wordt gewacht. Weggaan kun je beschrijven als...

‘Een mens is wie hij of zij is dankzij de ander’, zei Rudolf Steiner. Dat vind ik ware woorden, we beleven onszelf dankzij de ander. Vanaf onze kiem tot menswording hebben we anderen – een vader en een moeder -...

Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat: ied're minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door 't ogenblik. Zuigend eb van het gemoed, dat de minuten...