Wie niet meer kan genezen, komt terecht in een “Tussenland”. Jannie Oskam: ‘Dit is een overgangsgebied tussen leven en dood. De behandeling is in deze fase niet meer gericht op genezing, maar op levensverlenging en verlichting van symptomen. Met als doel een zo hoog mogelijke kwaliteit van leven te blijven garanderen. De ene persoon komt er plotseling, de ander geleidelijk, maar voor iedereen geldt dat je er de weg niet kent en de taal niet spreekt’, aldus Oskam.
Jannie Oskam heeft dit boek geschreven nadat zij zelf de diagnose uitgezaaide kanker had gekregen. Ze stond in de overleefstand en heeft zelf moeten vragen om ondersteuning van het palliatief team. Ze kon daarna de regie weer oppakken, die ze helemaal was kwijtgeraakt. Doordat Oskam, vanuit haar professionele achtergrond, bekend was met het palliatieve team wist ze dat dit bestond.
Jannie Oskam gaat op onderzoek uit. Dit heeft ervoor gezorgd dat ze “Tussenland” is gaan schrijven, waarin ze lotgenoten duidelijk wil maken, dat je om deze zorg kan vragen. Het verblijf in “Tussenland” kan jaren duren, waardoor je dilemma’s tegenkomt en talloze vragen kunt hebben. Je hebt behoefte aan wegwijzers bij deze zoektocht. Een zoektocht waarin vele mensen zich eenzaam voelen. Een soort sociale eenzaamheid.
Ze gaat in gesprek met zes lotgenoten, zes zorgprofessionals en diverse experts. Hun verhalen worden beschreven en geven op een respectvolle en openhartige manier weer, waar mensen tegen aan lopen. Daardoor is dit een waardevol boek, dat aangeeft hoe belangrijk goed georganiseerde palliatieve zorg is. Een aanrader niet alleen voor professionals maar voor iedereen die te maken krijgt met “Tussenlanders” of er zelf één is.