Stilstaan
bij jaarfeesten
maakt me bewust
dat de jaren voorbij
vliegen*
Op het deel van de aarde waar wij wonen, leven en bewegen we mee met het komen en gaan van de seizoenen. De uitzonderlijk mooie nazomer herinnert ons er dit jaar nog niet vaak aan, dat het herfstgetijde toch echt z’n intrede heeft gedaan. Verzadigd hangt blad en vrucht nog aan te takken, totdat het er, binnen niet al te lange tijd, afgerukt gaat worden door wind, kou, storm en regen. We zullen weer de confrontatie aan moeten gaan met een weersgesteldheid, die voor velen van ons lastiger is, dan de lente en de zomer.
In de menselijke levensloop kan ook het beeld van het verloop van de seizoenen worden toegepast. Het jonge onbevangen kind roept vertedering op om het nieuwe en veelbelovende. We worden er blij van en sprankelend, net als in de lente als de natuur weer opnieuw begint aan haar groei en bloei. Als volwassene nemen we de verantwoordelijkheid om het leven vorm te geven en dat doet ons denken aan het vrucht dragen en rijpen in de zomer van ons leven. Ouder geworden kunnen de vruchten van de levenservaringen worden geoogst en als dan ook het blad gaat vallen, zijn we in het herfstgetijde van de levensloop aangekomen. Het blad verkleurt en gaat vallen….maar ieder jaar kunnen we zien dat het blad niet eerder valt dan dat er een kiem van het nieuwe blad al te ontwaren valt! Wat een hoopvol beeld dat het leven altijd maar door, en maar door, en maar doorgaat. Het leven is niet voor niets geweest, want alles wordt aan elkaar doorgedragen door de tijden heen. De winter is in dit seizoen de metafoor van de tijdelijke afwezigheid in de kou en de stilte, en heet de dood. Maar juist in de winter, als er uiterlijk niets zichtbaars zich ontwikkelt, weten we dat er ondergronds hard gewerkt wordt om de nieuwe lente voor te bereiden.
Zoals we Kersmis in de winter vieren, Pasen in de lente, Sint Jan in de zomer, zo vieren we het Michaëlsfeest in de herfst. Michaël is een aartsengel en tijdgeest, die al eeuwen bekend is als een beleefbare realiteit. Michaël is veelvuldig afgebeeld in de kunst. Zijn attributen zijn een zwaard, waarmee het kwaad overwonnen wordt en een weegschaal (het dierenriemteken van deze periode in het jaar) waarmee het goede en het kwade wordt afgewogen. In beelden en verhalen roept Michaël de mensheid op om de machten van de duisternis te herkennen. Hij ons geeft in deze beelden het voorbeeld om het kwaad om te vormen in durf,vastberadenheid en uithoudingsvermogen.
Goede moed in deze herfsttijd gewenst!
* Een ‘elf’ vind ik een leuke dichtvorm, omdat je in elf woorden (1,2,3,4,1) veelzeggend kunt zijn. Het eerste en laatste woord zijn tegengesteld aan elkaar.
Ruth N. Cooiman- van Heijningen, verpleegkundige antroposofische zorg
www.zorgvanwiegtotgraf.nl