De opleiding kwam op wonderlijke wijze op mijn pad. Ik zat in een burn-out en kreeg de vraag van iemand: ‘Wat is je passie, waar zou jij over een jaar willen staan?’ Mijn eerste ingeving was toch iets rondom het stervensproces. Dit thema heeft altijd al een rol in mijn leven gespeeld. Zowel privé als in het werk zocht ik het op om rondom het stervensproces aanwezig te zijn.
Ik kom bij een ruilboekenkast en het eerste boek dat ik zie is ‘Ontdek jou passie’ en daarnaast het boek ‘In het licht van sterven van Ineke Koedam. Hoe duidelijk wilde ik het hebben. Ik vertelde dit mijn therapeute en zij zei, dat net een vriendin, een opleiding stervensbegeleiding had afgerond en daar razend enthousiast over was en zo geschiede. Ik nam telefonisch contact op met vragen over de opleiding, kreeg Ineke aan de lijn en vroeg of het verstandig was, zittend in burn-out, om dit te gaan doen. Dit was een heel fijn gesprek. Ondanks de bedenkingen van mijn omgeving en mijn eigen verstand: ‘Het is veel geld’ en ‘Wat kan ik er uiteindelijk mee?’ heb ik toch mijn hart gevolgd wat een grote JA gaf. Dat was voor mij al een hele stap. En inderdaad geen dag spijt van gehad.
De vraag vanuit de opleiding was of we een gebed of een gedicht hadden wat ons inspireerde of wat we zelf geschreven hadden. Ik ken vele mooie gedichten maar ik had bij geen enkel gedicht het gevoel ‘dit is het’. Ik dacht ik laat het maar even los en pak een ‘onbenullig’ boekje om te lezen.
Ik sla het boek open en werd geraakt door het gedicht op de eerste bladzijde. Het past zo bij alle levensfasen en bij mij door het thema water. Water is voor mij thuiskomen, in het water voel ik mij EEN. Zoals alle druppels samen EEN zee vormen.
Watermuziek
Wat ik zocht was een plaats waar water oneindig voortgaat.
Met stroomversnellingen, in volle vaart over rotsen,
om tot bedaren te komen beneden.
Ik aanschouwde de verborgen kracht.
Dan rivieren, de bron en de monding, met de traagheid
van het laatste langzaam stromende water, de zee was nu dichtbij,
haar muziek onderbroken door krijsende meeuwen.
In het begin hoorde ik slechts haar muziek, de trage bewegingen,
de ingehouden golven die met al hun kracht reiken en brullen
over het wachtende strand.
Zeemuziek brengt me tot rust.
Ik zou willen dat mijn dood komt als een stromende rivier,
als een roepende zee.
Mijn laatste reis begeleid door het geruis van water.
Elizabeth Jennings
Dankbaar ben ik voor de docenten Ineke en Simone die een ontvankelijke, liefdevolle sfeer scheppen waarin ruimte is voor een ieder van ons en voor de respectvolle feedback. Wij zijn gezien en gehoord in de breedste zin van het woord. Dankbaar ben ik ook voor de echte ontmoetingen met de medestudenten, hun openheid, zorgzaamheid en oprechtheid: een warm bad.