De hamvraag van de zoektocht van Barbara van Beukering bij het schrijven van dit boek was of je sterven kunt leren. Of je kunt leren berusten en of je kunt voorkomen dat de angst in je laatste fase regeert. Ze kwam op die vraag, nadat ze haar beide ouders op een totaal verschillende manier had zien sterven aan darmkanker. De ervaring met haar vaders overlijden traumatiseerde haar en leidde tot paniekaanvallen. Toen jaren later haar moeder dezelfde ziekte kreeg, besloot die het heel anders aan te pakken. Waar haar vader het niet kon accepteren en een verwoede strijd voerde, besloot haar moeder niet meer met een behandeling te beginnen, maar de tijd die haar restte te wijden aan afscheid van haar dierbaren. De manier waarop Barbara na de dood van haar ouders kon rouwen, was net zo verschillend als de sterfbedden van haar beide ouders.
Dat riep allerlei vragen op bij haar. Hoe gedragen mensen zich als ze weten dat ze doodgaan en welke keuzes maken ze? Het boek is een verhalenboek geworden, waarin verschillende mensen vertellen over het verlies van hun dierbare. De verhalen worden afgewisseld met interviews met deskundigen op het gebied van sterven, waaronder ook Ineke Koedam. De verhalen gaan over moeizame sterfbedden, eindeloos doorbehandelen en ongewenste opnames in verpleeghuizen. Maar ook over mooie laatste momenten, intieme gesprekken aan het sterfbed, saamhorigheid en berusting in de laatste fase. Het zijn verhalen die raken, verdrietig maken of juist ontroeren. Soms sereen, soms het tegendeel ervan. Er zijn net zoveel manieren van doodgaan als er mensen zijn. Dit soort verhalen kan eenieder helpen om voor zichzelf een duidelijker beeld te krijgen van de eigen wensen en behoeften als het moment van sterven zich aankondigt. Ook de pijnlijke verhalen, waarin nabestaanden spijt hebben bijvoorbeeld, kunnen helpen bij het eerder en meer bespreekbaar maken van belangrijke zaken op het moment dat dat nog kan. ‘We hebben verhalen nodig om te weten hoe we het willen’, zo stelt de schrijfster.
In haar slotwoord vraagt Barbara van Beukering zich af: ‘Wat is goed sterven? Een blauwdruk voor een ‘goed sterfbed’ bestaat niet, maar het schrijven van dit boek heeft wel tot een paar inzichten geleid. Bijvoorbeeld dat het raadzaam is op tijd te stoppen met de behandeling zodat er voldoende tijd over is om afscheid te nemen en je leven af te ronden. Het is voor je dierbaren en jezelf fijn als je er met elkaar over kunt praten. Het is heel eenzaam om dood te gaan, maar ook heel eenzaam om achter te blijven. Juist daarom is het belangrijk om die gevoelens met elkaar te delen.’ Bijzonder actueel in deze tijden van corona.
Uiteindelijk doen we het allemaal maar één keer: sterven. Goed om je daarom af en toe bezig te houden met de vraag wat jij wel en niet wilt in die fase en wat voor jou belangrijk is. Hoe beter je er als stervende mee om kunt gaan, hoe groter de kans dat je er ook voor jouw nabestaanden een ervaring van kan maken waar ze liefdevol op terug kunnen kijken.
Boek: Je kunt het maar één keer doen – Een persoonlijke zoektocht naar sterven, het grootste taboe in ons leven | Auteur: Barbara van Beukering
Uitgeverij Unieboek | Het Spectrum bv, 2020