Uw bijdrage maakt het verschil!

Wij kunnen ons werk doen dankzij gulle donaties van fondsen en particulieren. Vindt u ons werk belangrijk voor de Nederlandse samenleving? Word dan ook donateur van de Stichting. Meer informatie
#Levensbeschouwing

November

Ruth Cooiman, verpleegkundige antroposofische zorg en ambassadeur van het Landelijk Expertisecentrum Sterven

30 oktober 2016

2 minuten lees tijd

November

In november ervaren we het verval en de teloorgang van de natuur. Door wind, storm en regen vallen de bladeren van de bomen en wordt de aarde bedekt met natuurlijk afval van wat ooit welig heeft getierd. Er is weinig meer wat tot bloeien komt in deze tijd van het jaar en doordat het steeds eerder donker wordt, keren we als vanzelf meer naar binnen. Letterlijk door de gordijnen te sluiten en figuurlijk door je in jezelf terug te trekken. Het is alsof de zon wil reflecteren, dat wat door de zon verkregen is in de zomer, nu in jezelf te vinden is. Elisabeth Kübler- Ross verwoordde het zo: ”Mensen zijn net als kerkvensters. Als de zon schijnt stralen ze in alle kleuren, maar als de nacht komt, kan alleen een licht van binnenuit hen ten volle tonen”.

November is de maand waarin we in veel – vooral Westerse – culturen meer dan anders met de sterfelijkheid, met de dood, geconfronteerd worden. Op 1 en 2 november herdenken velen Allerheiligen en Allerzielen, en het uit Amerika overgewaaide Halloween vindt ook in deze tijd plaats. Het weer is mistig en mysterieus en je zou zomaar een geest of spook kunnen zien opdoemen uit de nevel… De protestantse kerk kent de Eeuwigheidszondag. Op die zondag in november worden er diensten gehouden, waarin de namen genoemd worden van hen, die het afgelopen jaar overleden zijn. We worden allemaal, vooral ook in de novembermaand, opgeroepen tot het ‘Memento Mori’, het ‘gedenk te sterven’.

De Verstekeling

Bij ieder schepsel dat geboren wordt, zijn reis begint, scheept in het ruim de dood zich in. En maakt zich met het schip vertrouwd, dringt door totiedere vezel van het hout, de romp, de mast, de kabels en de touwen, de zeilen, hurkend in de reddingsboot.
Het zijn de kleine kindren die hem kennen en hem niet vrezen: zij zijn nog pas zo kort geleden uitgevaren uit hun nacht, ze moeten aan het daglicht nog zo wennen. Zoals de schaduw bij het leven behoort, zo leeft de dood binnen het leven voort.

M. Vasalis

Een verlichte novembermaand toegewenst,

Ruth N. Cooiman-van Heijningen | www.zorgvanwiegtotgraf.nl

 

Schrijf u in voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte.