Als ik in de buurt van Deventer ben, denk ik altijd even dankbaar aan onze moeder, die 6 jaar geleden is overleden. Zij woonde er lang en voelde zich sterk verbonden met de rivier de IJssel.
Een asbus van bamboe
Toen we indertijd spraken over haar wensen rond haar overlijden, vertelde ze dat ze graag wilde dat we haar as zouden begraven in de directe omgeving van de rivier. Zo hebben we het ook gedaan, twee jaar na haar dood. We namen haar as mee in een asbus van bamboe en mochten die, na overleg, bij een boerderij langs de IJssel begraven. Het voelde goed, zo in dat weidse, stille landschap.
In alle kleuren
Kortgeleden was het winderig weer, met zon en flinke regenbuien, toen ik weer eens in de buurt van Deventer onderweg was. Als ik in die omgeving ben, praat ik altijd met mijn moeder, terwijl ik achter het stuur zit. Zo ook nu. Terwijl vlagen regen en zonneschijn elkaar afwisselden, kwam ineens de gedachte aan een regenboog bij me op. En terwijl ik dat dacht, was er – heel kort, niet langer dan een paar seconden – een regenboog te zien. Het ontroerde me diep.
Erover mijmerend, bedacht ik dat een regenboog een niet-materieel teken is. Een regenboog wordt zichtbaar, maar heeft geen materie. Ook de gestorvenen zijn bevrijd van hun materie, maar hun ziel en geest zijn nog volop bezig om het leven dat ze achter zich hebben, te verwerken. In alle kleuren…
N.B.: voor informatie over de Stichting Wederzijds, bezoek de website.