Er is een man gestorven en ik weet niet
wie hij is. Wie hij was. Wat, waarom noch hoe.Er is een man gestorven en ik weet niet eens waaraan.
Het doet er ook niet toe. Ik ken zijn leeftijd niet en niet zijn naam.Er is een man gestorven en ik weet niets van zijn dagen
geen van de dagen aan dat schamele verscheiden vooraf gegaan.Er is een man gestorven en hier is de datum van de dag niet
dat hij stierf, dat men hem vond. Het doet er niet echt toe.Er is een man gestorven en ik weet niet eens wanneer precies,
niet hoe, ik weet alleen maar waar. Ik ken alleen het einde.Er is een man gestorven en dit is het adres van wáár hij werd gevonden
in een huis dat niet het zijne was. Niet dat het iets zegt.Hij is al weg. Hij laat niets achter dan een DNA-profiel. Toch.
Er is een mens gestorven met een leven, met een hart, een ziel.
F. Starik
Uit: Eenzame uitvaart. Nieuw Amsterdam, Amsterdam, 2005