In dit mooie en ontroerende boek “Doorlevers” van Danielle Hermans en Barbara Slagman vertellen mensen hoe zij omgaan met het leven na de diagnose kanker. Deze mensen leven langer dan verwacht door nieuwe, soms experimentele, medische behandelingen. Voor deze groep mensen is niets te vinden in boeken, interviews of documentaires. Verzekeringsmaatschappijen en werkgevers weten vaak niet hoe ze hier mee om moeten gaan. Dit boek wil iedereen beter laten leren begrijpen, hoe lastig het is om door te leven met kanker.
“Leven met weten, is beter dan leven met niet weten,” schrijft Danielle Hermans. In 2014 kreeg ze voor het eerst te maken met kanker. Ze hoort ook tot de steeds grotere groep van overlevers na een vaak langdurig traject van behandelingen. Volgens Danielle krijgen dankzij de vooruitgang in de kankerzorg steeds meer mensen op fysiek vlak een redelijke kwaliteit van leven. “Maar als het gaat om de mentale kwaliteit is het een ander verhaal. Want hoe pak je de draad weer op bij alle onzekerheid over je toekomstperspectief. Durf je nog wel te leven?” Danielle bleek niet alleen te staan. Haar ervaringen en die van vijftien lotgenoten zijn in dit boek gebundeld.
Dit boek geeft in de verhalen heel duidelijk weer, waar mensen tegen aan lopen, als ze maanden, zelfs jaren langer leven dan wat iedereen had verwacht. Maar de wetenschap dat dit ook weer om kan draaien, maakt mensen onzeker en twijfelachtig over de toekomst. Ze weten niet waar ze aan toe zijn. In sommige verhalen zie je mensen duidelijke keuzes maken in vriendschappen. Vriendschappen gaan in een ander daglicht staan. Er ontstaat een zoektocht naar een balans. Een zoektocht naar grenzen. De vele behandelingen maken namelijk ook dat de kwaliteit van leven veranderd is. Er wordt beschreven hoe onzeker de toekomst is. Het gevoel dat je er niet bij hoort, want eigenlijk hoor je hier niet meer te zijn.
Gaat het proces langer duren, dan durven mensen weer vooruit te denken en plannen te maken. Ze leven intenser en genieten meer van de kleine dingen. Wat veel verhalen ook gemeen hebben is de positiviteit die uiteindelijk in het eigen leven de boventoon gaat voeren. Of zoals Martijn (43) aanbeveelt: meer grappen over kanker maken. “Die ziekte neemt ons toch ook niet serieus?” Maar ja, daar moet je dan wel aan toe zijn.
Het Helen Dowling Instituut (HDI) in Bilthoven heeft een groepstherapie voor de nieuwe doelgroep overlevers opgezet onder de titel ‘Tijd van leven’. Psycholoog en hoofdwetenschappelijk onderzoek Marije van der Lee ontwikkelde daar een therapie waarbij deelnemers leren hoe je een waardevol leven kunt leiden, ondanks (blijvende) lichamelijke en mentale krachten. ‘Deelnemers leren van elkaar en voelen dat ze niet alleen zijn in hun worstelingen’, zo schrijft Van der Lee.
