In het christendom is de week voorafgaand aan Pasen een bijzondere week. Het omvat een periode van acht dagen: van zondag tot en met zondag, een octaaf. Zoals de muziek ons leert om bij Do te beginnen en vervolgens via Re, Mi, Fa, Sol, La en Ti weer bij Do te eindigen, zo kunnen we deze week ook als een octaaf beleven. Het eindigt wel met dezelfde klank, maar deze is wezenlijk anders, omdat het bereik op een hoger niveau is aangekomen.
Evenwicht
Het octaaf biedt de mogelijkheid om een verhouding te vinden in de relatie van het individu tot het goddelijke. Zo krijgen we elk jaar weer de kans om dat in ons bewustzijn op te nemen. Rond Pasen is er een evenwicht in de dag en de nacht. Het is net zo lang licht als dat het donker is. Eenzelfde evenwicht beleven we eind september in de Michaëlstijd, precies een half jaar tegenover Pasen. Wanneer in de herfsttijd de natuur sterft, staat deze in de lente weer op en waar we met Pasen de opstanding uit de dood gedenken, draagt de Michaëlstijd in zich, dat de sterfelijkheid er kan zijn, omdat met Pasen de dood overwonnen is.
De namen van de dagen van de week relateren aan de kosmos. Immers, iedere dag van de week heet naar een planeet, die met zijn sfeer van invloed is op het ritmische verloop van de aarde. Gedurende het octaaf kun je een verschil van stemming opmerken in de verhalen die er over de gebeurtenissen rond het lijden van Jezus worden verteld. De eerste helft van de Goede Week kunnen we als uitbundig en onrustig schetsen, op de woensdag lijkt er een evenwicht te ontstaan, terwijl er in de tweede helft van de week sprake is van rust en stilte.
Het Geschenk
Als er over de Stille Week gesproken wordt, dan is dat omdat deze week ons uitnodigt de stilte te zoeken. Een week bij uitstek om te mediteren en reflecteren op het lijden van ons als mens op aarde. Ook angst, pijn en verdriet hoort bij ons en bij het leven. Soms maken we zelf een moeilijke keuze, maar ook kan het verdriet je zomaar overkomen en ervaren we dat het leed ons treft. In een latere fase leer je dat moeilijkheden ons uitdagen om op een andere manier naar onszelf te kijken. Edith Eger schrijft erover en noemt haar boek over verdriet: ‘Het geschenk’. Ten tijde van lijden en verdriet is er veel liefde te ervaren. De zaterdag in deze week heet Stille Zaterdag, omdat we dan terwijl we waken de dood willen gedenken.
Deze week heet ook de Goede Week. Het christendom levert met de verhalen over de eenzaamheid en het lijden en sterven van Jezus, een belangrijke bijdrage aan de vergetelheid van het lijden in onze samenleving. Een samenleving die het leed verdringt, wordt steeds hartelozer, killer en harder. Het sterven van Jezus op vrijdag wordt Goede Vrijdag genoemd, omdat in het ‘de geest geven’ de omvattende liefde voor de mensheid op deze dag van lijden ervaren kan worden. In de Mattheüs Passion van J.S. Bach klinkt een koraal als een antwoord van de mensheid (alle stemsoorten zijn vertegenwoordigd) op het stervensmoment van Jezus. Het reflecteert op onze eigen dood en wens daarin niet alleen te hoeven zijn.
“Wenn ich einmal soll scheiden, so scheide nicht von mir,
wenn ich den Tod soll leiden, so tritt du dann her für!
Wenn mir am allerbängsten wird um das Herze sein,
so reiss mich aus den Ängsten, kraft deiner Angst und Pein“. Luister maar.
Geheeld
Deze week is ook een Heilige Week. In het Italiaans “settimana santa”. Heilig komt van het werkwoord “helen”, heel maken. Als we ons bewust zijn van wat deze bijzondere periode van het jaar kan oproepen in onszelf, worden we geheeld, geheiligd.
Een Stille, Goede en Heilige Week toegewenst!