Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
ied’re minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door ’t ogenblik.
Zuigend eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

 

M. Vasalis