Onderweg naar het ziekenhuis praat ik mezelf moed in. Dat ik dit prima aankan. Dat het nog lang niet zover is. Het gaat nu al zo veel langer dan we hadden kunnen bedenken ‘goed’. Een andere stem zegt me dat dit het begin van een generale repetitie is.
Als ik de kamer binnenloop, ligt mijn moeder na een noodzakelijke ingreep in bed. Stil. Er is zoveel pijn en er is een voelbare angst. Ik pak een stoel en ga naast haar zitten. In de minuten die volgen, lijkt het alsof mijn hele leven als zoon van deze moeder voorbijkomt in een film. Het liefhebben, het groeien, het strijden, de verwijdering en de verbinding. De hele hechtingsgeschiedenis. Een reis die ons meermalen op een moeder-zoon moment bracht waar we openhartig spraken over haar, mezelf, onze wortels en ons samen. Een reis waarop ik onder meer vergeving vroeg voor de soms straffe wijze waarop ik op mijn tocht naar man worden ook afstand nam. Nu aan de rand van het bed…….[lees verder]
Jakob van Wielink helpt leiders en hun organisaties te leven vanuit hun roeping. Hij is partner bij De School voor Transitie in Huissen en verbonden aan het Portland Institute for Loss and Transition (VS). Zijn column verscheen juli 2023 in Volzin.