BLOG Machteld Huber – nr. 8
Ons leven op z’n kop
In ieders leven komen onvermijdelijk ingrijpende gebeurtenissen voor, waarbij het overlijden van een partner of een dierbaar nabij iemand wel het heftigst is. Maar ook de geboorte van een kind, een echtscheiding, ontslag, pensioen of een ziekte zijn gebeurtenissen die een nieuwe levensfase starten of de levensfase waar je in zit op z’n kop zetten. ‘Life events’ worden dergelijke momenten genoemd. En een verhuizing hoort ook in dat rijtje. En daar zitten we nu dus onverwachts volop in. Het is wel een eigen besluit geweest, maar komt veel sneller dan gedacht en de veelheid aan zaken die geregeld moeten worden is overweldigend. Ons leven staat echt even op z’n kop.
Geen traplift
Toch blijft het gevoel overeind dat onze beslissing om naar een klein, levensloopbestendig huis te gaan klopt. Overal lees je dat ouderen graag zo lang mogelijk in hun eigen huis blijven wonen. En hoe vaak zie je niet in advertenties blije ouderen op een trapliften zitten? Het is herkenbaar dat het vroegere verzorgingshuis, waar je dan in één kamer kwam te zitten met nog een paar vertrouwde meubeltjes om je heen, een ongewenst schrikbeeld is. Maar het is ook een feit dat er een groot woningtekort is en dat veel ouderen in een relatief te groot huis wonen, nadat hun volwassen kinderen het huis uit zijn. Wij vinden dat ons ruime huis nu beschikbaar moet komen voor een gezin met kinderen. Dus geen traplift, maar nu we nog relatief fit zijn gaan we de uitdaging van een verhuizing aan.
Hoe schil je aardappelen?
Nu moeten we dus zo goed mogelijk omgaan met deze toch heftige situatie. En om de beurt hebben we het er soms wel even moeilijk mee, omdat er zoveel tegelijk gebeuren moet en besloten moet worden. Maar dan herinneren we elkaar aan een uitspraak die iemand in onze omgeving ooit deed: “Hoe schil je aardappelen? Eén voor één”. Oftewel, houd je met één ding tegelijk bezig, doe dat met aandacht en maak dat af, voordat je aan een volgend onderwerp begint. En dat werkt en brengt rust. Verder spraken we samen af dat we de dingen ‘ademend’ willen doen. Natuurlijk moet er veel in korte tijd gebeuren, maar we proberen er niet buiten adem van te raken. En dat kan, terwijl je toch efficiënt bezig bent.
Lang leve Marie Kondo
Zoals eerder beschreven was ik al aan het ´ontspullen´. Maar met deze verhuizing in zicht moet het tempo daarvan extreem opgevoerd worden. We moeten nu echt gaan minimaliseren. En waar ik eerder bij het helpen opruimen van de flat van de dame met dementie, mij verbaasde over de hoeveelheid spullen die een mens verzamelt, moet ik bekennen dat mijn hoeveelheid daar niet voor onder doet. Maar gelukkig is het bij mij nog wel geordend. Ik heb bij het opruimen enorm veel baat bij de methode van de Japanse opruimguru Marie Kondo. Ik ben echt een fan van haar. Jaren geleden las ik haar kostelijke boekje ´Opgeruimd´. Ik ga niet zover dat ik alle T-shirts en sokken in staande rolletjes opberg. Maar haar aanpak, om iets in je handen te nemen en te voelen of je er blij van wordt en dát dan te behouden, en alles waarbij je dat niet voelt weg te doen, werkt heel goed. Het mooie is dat hoe vaker ik dit oefen, hoe sneller ik door heb wat nu nog bij mij hoort en dus meeverhuist.
En dan is er de Kledingbank
Veel moet wel een andere bestemming vinden. Maar gelukkig hoeven we vrijwel niets weg te gooien, want veel is nog in goede staat. Voor ons was nieuw dat er, náást een Voedselbank, tegenwoordig ook op veel plekken een ´Kledingbank´ bestaat. Waar mensen die het heel krap hebben, terecht kunnen voor van alles en nog wat. Want de naam dekt de lading niet helemaal. Behalve kleding brachten we er al beddengoed en dekbedden, maar ook servies en zaken als een teveel aan toiletartikelen, etc. Daar is men blij en wij zijn ook blij, want het voelt als een heel goede bestemming. En daarnaast blijken er in toenemende mate tweedehandswinkeltjes te zijn, met namen als ‘Relove’ en ‘Back to the future’, die belangstelling hebben voor kleding die eigenlijk uit de mode is. Vintage heet het dan. Wat een leuk en leerzaam traject dus ook! Zolang we ons maar aan die aardappelen houden!
Machteld Huber, voormalig huisarts en onderzoeker. Ontwikkelde het brede begrip Positieve Gezondheid, waarbij zingeving centraal staat. Zij volgt haar eigen ‘laatste 1.000 dagen project’ en deelt haar belevenissen in periodieke blogs op de website van het Landelijk Expertisecentrum Sterven
Ben je benieuwd naar eerdere blogs van Machteld, lees ze hier.