Enkel verdriet is van de ziel het wezen éenzelfde eenzaamheid sluit allen in de grootste liefde heeft geen and’re zin dan in elkanders oog het leed te lezen. Gelijk het was in ’s werelds oerbegin gelijk het is en...
‘Zelfs mijn partner, die mij het meest nabij is, kan niet helemaal doorvoelen hoe het is om in mijn schoenen te staan’. Het is een citaat van een vrouw die stervende is in het boekje ‘Mijn antwoord op eenzaamheid is...
Toeristen lopen door het stadje, langs de gladde straatjes met kinderkopjes. Naar de museumhaven, de eeuwenoude panden. De sfeervol verlichte kerk is uitgeroepen tot rijksmonument. Bewonderd door toeristen, omzeild door velen, vanwege de hoge stoep. Ik heb zin om ook rond te...
Het lijkt zo gebruikelijk: praten over je levenseinde. Folders, websites en gesprekshulpen genoeg. Maar als iemand met afasie, een verstandelijke beperking, of dementie, of een combinatie daarvan, jouw steun zoekt bij de confrontatie met de dood, wat vraagt dat dan...
Pionier met een blauwe shawl Dit boek is bestemd voor een vaak vergeten groep: partners van iemand die gaat sterven. Dat is spannend, want je stervende partner staat vaak centraal. En daar sta je zelf ook achter: Hij of zij...
Er was in het midden van het land een kinderziekenhuis. In dit ziekenhuis was een speciale afdeling. Op deze afdeling werkte de zuster waar dit verhaal over gaat. Zuster Anja had gehoord dat op kamer 4 een heel ziek meisje...
Een bange gast in trainingsbroek Het leven van Warner Prevoo leek een vuist vol mikadostokjes. Een stokje voor arts, voor zoon, voor vader, voor (ex-)partner, vriend: allemaal overzichtelijk op hun eigen plek. Ineens komt daar één stokje bij: kankerpatiënt. Dan...
Het overlijden van Ria was onvermijdelijk, haar ziekte was ontembaar en we wisten dat ze zou gaan sterven. Toch was het ook onbegrijpelijk. Wie had nou verwacht dat ze, nog zo kort na de dood van haar man, ongeneeslijk ziek...
Rituelen, wat zijn dat eigenlijk? Het woord roept weerstand op. Veel mensen denken aan religie of dingen die móeten. En trekken meteen een grens: 'Geen poespas'. Natuurlijk niet. Ik ken niemand die zegt: 'Ja, graag, zoveel mogelijk poespas!' Dus 'geen...
Martha Mensink (92) over haar moeder: Ik teken ervoor als ik sterf zoals zij: bij bewustzijn en vol vertrouwen Het was 1981. Ik bezocht mijn moeder in het bejaardentehuis in een dorpje bij Utrecht. Vanuit Leiden was ze hiernaar toe...