Toen aan het begin van de opleiding werd verteld dat we ook een presentatie moesten houden wist ik dat ik het voor mij over stilte zou gaan. Een verrassing dus toen bleek dat juist die dag óók in het teken van stilte stond.
In het nu zijn
In mijn voorbereidingen hiervoor was ik vaak verre van stil. Af en toe juist veel erover in mijn hoofd. De stilte is behalve mijn bron van inspiratie ook een behoefte en noodzaak. Stilte alleen of samen biedt mijn systeem veiligheid en ik kan even diep uitrusten, uit mijn hoofd komen en mij groter weten dan mijn gedachten of lichaamssensaties.
Over stilte schrijven om het hier te delen viel niet mee. Gelukkig zegt de dichter Rumi het al: ‘Stilte is Gods eerste taal. De rest is een slechte vertaling.’
Toch was het een mooi onderzoek. Contact met mijn innerlijke stilte en erover delen, vraagt van mij in het nu zijn. Dit lukt me vooral na juist een tijd in stilte Zijn.
Een stilteveld
Voor mij is vooral met méér mensen in stilte samen zijn wat mij zo inspireert. Samen een tijd stil zijn, creëert een stilteveld dat haar uitwerking heeft. De stilte, God, de universele intelligentie of liefde spreekt. Ieder kan dat in zichzelf ontsluiten én er door worden aangeraakt. Mijn liefde voor ‘in stilte samen zijn’ bloeide op in de stilte retraites die ik jarenlang bijwoonde. De retraites zijn voor mij van een wonderlijke en soms confronterende intensiteit.
Wonderlijk omdat stilte diepere kwaliteiten van intuïtie en helderheid in mij wakker maken, het bewuster zijn, het toelaten wat we ten diepste Zijn. Confronterend omdat wat versluierd bleef in de afleiding en hectiek van de dag juist ruimte krijgt om zich te tonen. Stilte als beste, en gelukkig in de loop der tijd, steeds mildere vriend en leraar die mij ook laat kijken naar mijn gewoontes, patronen, angst en pijn.
Beschikbaar
In de retraite worden we naakter, echter. Het geeft alle ruimte om contact te maken met ook de goddelijke laag die ook zo helder in kaart is gebracht en beschreven in onze opleidingsreader. Het geeft mij de grootste voldoening als mijn intuïtie en mijn gevoeligheid naar mijzelf en naar anderen groter wordt waardoor ik meer beschikbaar Ben.
De waarde die stilte heeft en het belang ervan werd een drijfveer om in mijn dagelijks leven ook die stilte met anderen op te zoeken en om die te faciliteren. Ik startte Stiltecirkels voor mede retreatgenoten en werd vrijwilliger in een hospice, zeker ook daartoe aangetrokken omdat stilte daar meer ruimte en waardering krijgt dan op wat voor een werkplek dan ook. Ik organiseerde een tijd stiltewandelingen in hartje Amsterdam. Ook werd ik mede initiatiefneemster van de landelijke Dag van de Stilte.
Stilte verbindt
Nu faciliteer ik ‘in stilte samenzijn’ in mijn nieuwe community van 55 plussers. We hebben er een mooie algemene ruimte voor. Het draagt bij aan mijn thuisgevoel dat er meer bewoners zijn die ook graag een aantal keer per week een tijd in stilte samen zitten. Stilte verbindt. Het verbindt je met jezelf én met de mensen om je heen. In de stilte hoor je de fluisteringen van je hart.
Ik ben dankbaar voor de gegeven meditaties in onze opleiding die me helpen om present te zijn. Voor mij misschien wel de waardevolste momenten. De geleide meditaties die zijn ingebed in stilte; ze brengen mij soms diepe inzichten, bewustwording en ook heling. Verbonden voel ik mij ook met mijn medestudenten door alle intimiteit die we al deelden ook, of misschien wel juist, in de stilte. Ik ben hen daar dankbaar voor.