Als uitvaartbegeleider word ik steeds vaker benaderd door mensen die hun uitvaartwensen met mij willen bespreken. Meestal zijn dit mensen die gehoord hebben dat ze ongeneeslijk ziek zijn en/of euthanasie hebben aangevraagd en goedkeuring hebben. Tijdens deze gesprekken vind ik het soms moeilijk de juiste woorden te vinden. Deze opleiding heeft mij doen inzien dat het belangrijkste is om te luisteren, écht te luisteren. Stil te zijn in plaats van te spreken. Verbinding te maken door liefdevol aanwezig te zijn in plaats van te doen. Een gesprek niet te sturen maar het gesprek vanuit de verteller te laten stromen.
Op dag één bespraken we de vier kwadranten-theorie van Elisabeth Kübler-Ross. Als boerendochter is mijn fysieke kwadrant het sterkst ontwikkeld. Na een overlijden moet er meestal veel geregeld en gedaan worden. Dan komt deze kwadrant mij goed van pas. Maar tijdens de voorgesprekken (en nagesprekken) kunnen de emotionele en spirituele kwadranten van meer betekenis zijn. Door stil te zijn, komt er meer balans tussen deze kwadranten.
De afgelopen maanden heb ik dit een aantal keren toegepast in mijn gesprekken met families en wat een impact! Door meer te zijn, te luisteren en minder te doen, voelen mensen zich veel meer gezien en gaat het meer over de gelaagdheid van het stervensproces dan over wat er allemaal geregeld c.q. gedaan moet worden. Er is veel meer verbinding.
Tijdens de opleiding heb ik ook veel geleerd van de mede studenten; van hun levens- en werkervaring en kijk op het stervensproces. De ochtendrondes tijdens de opleiding hebben mij ook geïnspireerd om meer te zijn en minder te doen. Alleen maar te luisteren en geen vragen te stellen. Aanwezig te zijn en te luisteren zonder oordeel. Neutraal. De docenten Ineke Visser en Simone de Kuyper zijn hiervan gedurende de hele opleiding ook een mooi voorbeeld.
Ik ben een mensen-mens en heb als levensmotto betekenisvol voor mijn medemensen te zijn. Dankzij deze opleiding kan ik hier nog beter invulling aan geven.
Foto: Creating Golden Memories