Deze subsidie duwt mensen naar gekozen levenseinde
De Tweede Kamer heeft Minister Hugo de Jonge gevraagd om voor de zomer van 2020 met een concreet actieplan te komen waardoor de gesprekken tussen huisarts en patiënt over het levenseinde gestimuleerd worden. Daarbij wil een Kamermeerderheid dat de kennis die het Expertisecentrum Euthanasie, voorheen Levenseindekliniek, heeft beschikbaar is voor huisartsen.
VVD en D66 vroegen tijdens het recente debat over de VWS-begroting hoe de minister ervoor gaat zorgen dat de kennis en kunde van het Expertisecentrum Euthanasie voor alle huisartsen beschikbaar is. Minister De Jonge heeft aangegeven dat het centrum een aanvulling is op de verantwoordelijkheid die artsen hebben om hun kennis op peil te houden en heeft toegezegd een eventuele aanvulling op de financiering van het centrum te bespreken. Een dergelijke subsidie richting het Expertisecentrum Euthanasie benadrukt en onderschrijft het beleid van de Overheid waarin mensen richting een zelfgekozen levenseinde worden gestuurd. Dat is een zorgelijke en ongewenste ontwikkeling.
Als Landelijk Expertisecentrum Sterven vinden wij het van groot belang dat Nederlanders objectief en niet-gestuurd gefaciliteerd worden bij het nadenken over hun levenseinde. Wij opteren er derhalve voor om mensen universele kennis en wijsheid aan te reiken waardoor zij inzicht krijgen in het proces van sterven en daardoor hun levenseinde tegemoet kunnen treden met vertrouwen. Sterven is een diepmenselijke ervaring waarin nabijheid, intimiteit en verbondenheid kan worden ervaren.
Qua omvang is de groep mensen die mondig en zelfredzaam genoeg is om over een zelfgekozen levenseinde na te denken gering. Het gros van de Nederlanders daarentegen zou door de overmatige aandacht voor euthanasie in media en politiek – en straks, als gevolg van de interventie van de minister, in de huisartsenpraktijk – wel eens meer angst kunnen krijgen voor het levenseinde dan noodzakelijk en gewenst is. Mensen zouden gemakkelijk kunnen gaan denken dat ieder sterfbed gepaard gaat met ondraaglijk en uitzichtloos lijden en dat men een keuze zou moeten maken ten aanzien van euthanasie of een zelfgekozen levenseinde in het kader van een zogenaamd voltooid leven. Vragen als: Ben ik een last voor mijn kinderen, mijn omgeving of de maatschappij? Kost ik als oudere te veel?
Het zijn vragen die kunnen opkomen en die door een gesprek met een, door het Expertisecentrum Euthanasie gevoede, huisarts een ongewenste richting in dreigen te gaan.
Het Landelijk Expertisecentrum Sterven heeft de expertise om (huis)artsen van de nodige kennis en kunde op de hoogte te brengen om met hun patiënten ‘waardenvrij’ het contact aan te gaan over het levenseinde. Zo is er de documentaire CONTACT Medicus & Mens rond de dood waarin we een huisarts aan het werk zien in zijn begeleiding van een terminale patiënt. En zo zijn er onderwijsmodules voor artsen in opleiding, huisartsen en specialisten ouderen geneeskundigen.
Een dringend beroep op de minister en de politiek om heel zorgvuldig na te denken over de wijze waarop huisartsen beter toegerust zouden kunnen worden om levenseindegesprekken met hun patiënten te voeren, lijkt op zijn plaats. Met een exclusieve samenwerking met het Expertisecentrum Euthanasie, dat zijn kennis en focus richt op het zelfgekozen levenseinde, wordt geenszins het belang van de hele Nederlandse samenleving, waar in circa 96% van de sterfgevallen het ‘gewone sterven’ aan de orde is, gediend.
Bron: Nederlands Dagblad op 5 december 2019