Verhalen

Er stromen tranen over zijn wangen. Naast hem ligt zijn zoontje. Het is het eerste wat hij doet als hij op bezoek komt, schoenen uit en snel bij papa in bed. Ze passen precies in het eenpersoonsbed. Er wordt geknuffeld...

Mevrouw leest in de stoel bij het raam. Op het tafeltje naast haar staat een kleine, draagbare radio. De radio gaat uit en het boek wordt dichtgeklapt. Ze kijkt me aan. Voor het eerst voelt mijn mondkapje als een belemmering....

Op het nachtkastje staat een vaasje met Vergeet- me -nietjes. Vers geplukt door de zus van Saartje. We mogen onze bewoonster Saartje noemen, anders voelt ze zich zo oud. Ze is bijna negentig jaar. De eerste zonnestralen schijnen op haar...

Ooit las ik het volgende gedicht van Rutger Kopland: “Weggaan is iets anders dan het huis uit sluipen, zacht de deur dichttrekken achter je bestaan en niet terugkeren. Je blijft iemand op wie wordt gewacht. Weggaan kun je beschrijven als...

‘Een mens is wie hij of zij is dankzij de ander’, zei Rudolf Steiner. Dat vind ik ware woorden, we beleven onszelf dankzij de ander. Vanaf onze kiem tot menswording hebben we anderen – een vader en een moeder -...

Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat: ied're minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door 't ogenblik. Zuigend eb van het gemoed, dat de minuten...

De hamvraag van de zoektocht van Barbara van Beukering bij het schrijven van dit boek was of je sterven kunt leren. Of je kunt leren berusten en of je kunt voorkomen dat de angst in je laatste fase regeert. Ze...

‘In het geval ik besmet ben met het Corona-virus en om te overleven beademd moet worden op de IC dan deel ik hierbij mee dat ik dat niet wil. Een goede verzorging door liefdevolle palliatieve zorg is wat mij voor...

De middag loopt ten einde. Mijn dienst zit er op. Ik loop naar buiten waar de voorjaarszon nog steeds uitbundig schijnt. Het is stil. In deze bijzondere tijd is mijn auto de enige op de parkeerplaats van het hospice. Vanuit...

Buiten is het donker en muisstil. Het is half twee in de nacht. Ik sta buiten op de parkeerplaats voor het hospice en vraag de aanwezigen een momentje van stilte. Het is een ruime kring aangezien iedereen anderhalve meter uit...